Książki (nie)zapomniane - Tak się idzie ku nadziei, tak się idzie ku życiu

Inne miejsca. Ten tomik jest lirycznym dziennikiem etapów Drogi. Od małżeństwa do wdowieństwa. Od szczęścia we dwoje do żałoby. Od niewiary ku wierze. Od życia ku Tamtej Stronie. Zawiera najbardziej osobiste wiersze ANNY KAMIEŃSKIEJ (1920-1986).

Droga przemierzona. Wspomnienia o tych, którzy byli, np. "Krótka rozmowa z Simone Weil", "Pascal", "Portret Alberta Schweitzera". I o Janie Śpiewaku – mężu, bezszelestnie przemykającym się w tekstach, nie nazwanym wprost, bo wspomnienie o nim nadal jest jak rana. Przede wszystkim zaś to, co jest, ujęte w wymowne tytuły ("Cisza", "Noc, która właśnie nadchodzi", "Światło i ciemność"). Wreszcie – "Rzeczy ostatnie". Próba scalenia przeszłości z teraźniejszością i przyszłością:

"Aby rzeczy ostatnie
stały się rzeczami pierwszymi (…)
żeby śmierć miała kroki jedyne upragnione"

Powrót do harmonii jest możliwy dzięki wierze (np. "Modlitwa bez słów", "Psalm", "Przed nocą", "Westchnienie", "Wołanie", "Z głębokości"), która jednak nie przypomina łatwej konsolacji, ale przychodzi – jak wszystko – przez ból, wyrzeczenie, trud:

"Nieść pustych rąk wymowę
Jak wznosi się kielich w górę
Iść przez ziemie jałowe
Jak się zbliża do źródeł"
(*** [Godzić się na oddalenie])

Pora zasnąć, by Przejść. Także w bólu:

"(…) nigdy nie można powiedzieć całej prawdy
Bo jak dotrzeć do granicy bez granic"
(W ciemności)

I w poczuciu niespełnienia, gdyż tęsknota zawsze jest podszyta lękiem:

"Pragnąc tylko pragniemy pragnienia (…)
ciągle
mierzymy siły na samotność
i odchodzimy
każde w swoją wieczność"
(Wiem o miłości)

A jednak poezję Kamieńskiej – tak często przywołującą ciemność – przenika dyskretne a ekspansywne światło. Tak się idzie ku nadziei. Tak się idzie ku życiu. Przez śmierć:

"Ci co poznali głód znają już smak chleba
ci co poznali samotność znają smak miłości
ci co poznali odtrącenie znają smak dotknięcia
ci co poznali śmierć znają smak życia"
(Rzeczy ostatnie)

Nieduży tomik jest wyborem z kilku publikacji: "Drugiego szczęścia Hioba", "Dwóch ciemności i wierszy ostatnich", "Herodów", "Milczeń", "Milczeń i psalmów najmniejszych", "Rękopisu znalezionego we śnie", "Wierszy jednej nocy". Ps. "Dobranoc matce" Anny Kamieńskiej przedstawiłyśmy TUTAJ. O poetyckim dialogu Kamieńskiej z ks. Janem Twardowskim - TUTAJ.

Anna Kamieńska, Inne miejsca, Poznań 1996. ISBN 8370331548 (sygnatury:  145575-6).