Tak
powiedziała o nim słynna onegdaj aktorka, Ursula Andress, z którą zagrał w Fun in Acapulco, pokazywanym przed laty
także w naszej telewizji.
8
stycznia minęła kolejna rocznica urodzin ELVISA
PRESLEYA (1935-1977). Był piosenkarzem i aktorem. Sprzedał ponad 600
milionów płyt. Jego biografię i dyskografię nietrudno znaleźć, zatem dziś
upamiętnimy go kilkoma ciekawostkami, które – być może – nie wszystkim są
znane.
Rodowód
Najpierw
przodkowie. Znana historia rodziny Presleyów, chociaż nie sposób zagwarantować
jego prawdziwości (podajemy za Strzeszewskim – bibliografia poniżej), sięga
początków XVIII wieku. Najstarszy antenat – to Andrew Presley Sr, kowal, który
w I połowie tamtego stulecia wyemigrował z Wielkiej Brytanii do Nowego Świata i
osiedlił się w Anson County (Karolina Północna). Jego syn, imiennik ojca,
żyjący w latach 1754-1805, brał udział w wojnie o niepodległość Stanów
Zjednoczonych. Po jej zakończeniu ożenił się i doczekał czwórki dzieci. W tej
gromadce źródła wymieniają Dunnana (1780-1850), farmera, młodo owdowiałego,
który jednakże w wieku około 50 lat ożenił się ponownie. Jeden z trzech synów z
tego związku otrzymał jego imię. I właśnie biografia Dunnana Jr (1827-1903)
została dość szczegółowo opisana, bo była niezwykle barwna! Poligamista,
kilkakrotnie żonaty, nigdy nie otrzymał rozwodu. Wojskowy dezerter. W chwili
ślubu z praprababką Elvisa, Marthą, miał już żonę i dziecko. Z czasem opuścił
także ją i jej dwie córki. Jedna z tych dziewcząt, Rosella (1862-1924),
prababka Elvisa, do śmierci pozostała panną, chociaż w ciągu 28 lat… urodziła
dziesięcioro dzieci! Wśród tych ostatnich był Jesse D. McClowell Presley
(1896-1973), pod względem charakterologicznym – wierna kopia dziadka. Większość
życia przesiedział we więzieniach, ale jednak wystarczyło mu czasu na ożenek z
Minnie (zakończony rozwodem w 1947 roku). Z tego związku przyszło na świat
pięcioro dzieci, a wśród nich Vernon Elvis (1916-1979), ojciec Elvisa Aarona, który przeżył syna. Jego
grób znajduje się w Graceland, w Meditation Garden, między mogiłami żony i Elvisa.
Matką piosenkarza była Gladys Smith.
Ciekawostki
Elvis
miał brata-bliźniaka, Jesse Garona, który zmarł wkrótce po narodzinach.
W
1957 roku o piosenkarza upomniała się armia. W całych Stanach
Zjednoczonych i w Europie jego
wielbiciele zaczęli organizować protesty przed biurami rekrutacyjnymi armii
amerykańskiej. Jedno z haseł głosiło: „Nie wciela się do armii Beethovena”. W
Wigilię tego roku Elvis otrzymał
ośmiotygodniowe odroczenie. On sam nie miał nic przeciwko służbie w wojsku,
uznając ją za „pożyteczne doświadczenie”.
Colonel
Parker, impresario, menadżer Presleya, odrzucił propozycję wytwórni MGM,
oferującą Elvisowi główną rolę w adaptacji filmowej Słodkiego ptaka młodości Tennessee Williamsa. Swą decyzję
argumentował przypuszczeniem, że taka rola mogłaby źle wpłynąć na reputację
artysty. Bohaterem sztuki jest Chance Wayne, daremnie marzący o karierze
aktorskiej. Po latach powraca do rodzinnego miasteczka wraz z niemłodą artystką
i liczy na jej pomoc w świecie filmowym. Tu także spotyka dziewczynę, którą
opuścił, gdy spodziewała się jego dziecka. Ale ojciec ostatniej, nienawidzący
go, ma obecnie wielkie wpływy w lokalnym środowisku… Ta rola stała się
ostatecznie wielkim sukcesem artystycznym Paula Newmana.
To
wydarzyło się w kwietniu 1960 roku. Bill E. Burke, dziennikarz z lokalnej
gazety ukazującej się w Memphis, wybrał się wraz z dwoma kolegami prywatnym
samolotem na wycieczkę do Ameryki Południowej. Zmuszeni przez niepogodę do
lądowania, znaleźli się w Gujanie Francuskiej. Ponieważ nie spełnili wymogu
zameldowania o swym przylocie z dobowym wyprzedzeniem, czekała ich nieprzyjemna
rozmowa z policją. Burke nie znał obowiązującego tu języka francuskiego,
policjanci nie mówili po angielsku. Wreszcie dziennikarz doznał olśnienia, że
wymieniane kilkakrotnie „Où habitez-vous?” może znaczyć „Gdzie mieszkacie?”.
Gdy wspomniał Memphis, stróż prawa odpowiedział: „Ah oui, Elvis”, uśmiechnął
się… i otworzył nieoczekiwanym gościom wejściowe drzwi.
W
1962 roku Radio Honolulu nadawało piosenki Presleya bez przerwy przez 75
godzin. Odebrano 10 000 telefonów sugerujących kolejne utwory. Audycję
zakończono po telefonie… samego artysty z Hollywood.
W
tym samym roku Presley przekazał 10 000 dolarów na konto fundacji
rozprowadzającej mleko wśród najbiedniejszych dzieci w Memphis.
Gdy
telewizja zaoferowała 60 000 dolarów za występ artysty w jednym z
programów, jego impresario, wspominany już Colonel Parker, powiedział: „To jest
do przyjęcia dla mnie, ale ile dacie Elvisowi?”
W
latach 1969-1977 piosenkarz dał aż 1094 koncerty.
17
sierpnia 1979 roku, w Tupelo poświęcono kaplicę – The Elvis Presley Memorial
Chapel – zbudowaną ze składek jego wielbicieli z całego świata.
W
1982 roku w prasie podano, iż 1403 Amerykanów poddało się operacji plastycznej,
upodabniającej ich do Presleya.
BIBLIOGRAFIA
Panek
Irena, Panek Wacław, Relaks z muzyką,
Warszawa, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1983. ISBN 83-202-0226-4. (Sygnatura: 101852)
Strzeszewski
Leszek C., Presley, Kraków, Polskie
Wydawnictwo Muzyczne, 1986. ISBN 83-224-0291-0. (Sygnatura: 116700)
Waschko
Roman, Cylinder i adidasy, Poznań,
Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-02188-5. (Sygnatura: 123459)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz