Witaj, szkoło! - mogą krzyknąć… uczniowie z Bangladeszu, bo początek roku kalendarzowego zbiega się tu z inauguracją nowego roku szkolnego. Fragmenty bardzo oryginalnych świadectw ze szkoły średniej w tym kraju (prowadzonej przez misjonarzy) będą ilustracją naszego tekstu. A o czym napiszemy? O nauczaniu na odległych kontynentach. Oto migawki z Afryki, Ameryki Środkowej, Australii oraz Azji.
Etiopia
Wiek, w którym dzieci rozpoczynają tu naukę, jest zasadniczo taki sam jak w Polsce. Siedmiolatki uczęszczają do dwuetapowej szkoły podstawowej. Każdy z etapów liczy cztery lata. Ogółem daje to więc osiem klas. Szkoła średnia obejmuje trzy klasy. Nie wszyscy uczniowie są jednak w równym wieku, gdyż często zdarza się, iż ci, którzy pochodzą z wsi i terenów pozbawionych szkół, rozpoczynają naukę później niż ich koledzy. Ponadto, obowiązek szkolny, choć istnieje, nie jest w żaden sposób egzekwowany ani kontrolowany. Dodatkowym czynnikiem niesprzyjającym rozwojowi oświaty jest ubóstwo mieszkańców. Rodzice dzieci z miejscowości, w których nie ma szkoły, muszą znaleźć im dom tam, gdzie ona jest, zwykle u rodziny lub znajomych, a także opłacić pobyt. Nie każdego na to stać...
Etiopia
Wiek, w którym dzieci rozpoczynają tu naukę, jest zasadniczo taki sam jak w Polsce. Siedmiolatki uczęszczają do dwuetapowej szkoły podstawowej. Każdy z etapów liczy cztery lata. Ogółem daje to więc osiem klas. Szkoła średnia obejmuje trzy klasy. Nie wszyscy uczniowie są jednak w równym wieku, gdyż często zdarza się, iż ci, którzy pochodzą z wsi i terenów pozbawionych szkół, rozpoczynają naukę później niż ich koledzy. Ponadto, obowiązek szkolny, choć istnieje, nie jest w żaden sposób egzekwowany ani kontrolowany. Dodatkowym czynnikiem niesprzyjającym rozwojowi oświaty jest ubóstwo mieszkańców. Rodzice dzieci z miejscowości, w których nie ma szkoły, muszą znaleźć im dom tam, gdzie ona jest, zwykle u rodziny lub znajomych, a także opłacić pobyt. Nie każdego na to stać...
Kuba
W szkole istnieje sześć poziomów nauczania. Nauka trwa zazwyczaj od godziny 8 do 12, a po przerwie obiadowej - od 14 do 17.30. Później często odbywają się obowiązkowe korepetycje. Soboty nie zawsze są wolne, gdyż czasem organizuje się święta ku czci bohaterów narodowych. Licealiści uczą się także w co drugą sobotę. Jedna niedziela w miesiącu jest poświęcona na zajęcia obronne. Na wszystkich zajęciach realizowane są treści wychowania socjalistycznego, nawet na wf-ie. Każde dziecko dostaje mundurek, poliniowany zeszyt, a na miesiąc dwa ołówki. Większość dzieci nie posiada własnych kredek i drugiego zeszytu. W szkołach wiejskich w zajęciach uczestniczą jednocześnie uczniowie wszystkich poziomów. Egzaminy dla wszystkich też są jednakowe. Zdają język hiszpański, matematykę i historię kubańskiej rewolucji. Wyniki decydują o odgórnym przydziale do kolejnych szkół, na studia czy do innych miejsc pracy. Absolwent więc sam nie decyduje o dalszym kierunku kształcenia. Czyni to za niego państwowa komisja.
Australia
W wyniku historycznych zaszłości, oprócz szkolnictwa stanowego silną pozycję mają tu szkoły katolickie i protestanckie. Rok szkolny zaczyna się w styczniu. Klasa zerowa obejmuje dzieci pięcioletnie. Szkoły podstawowe są sześcioklasowe, a średnie – podzielone na dwa etapy: Junior (klasy VII-IX) i Senior (klasy X-XII). A oto przykładowy rozkład zajęć z protestanckiej koedukacyjnej Caulfield Grammar School, obejmującej wszystkie etapy. W szkole podstawowej uczy się według pakietu przedmiotów nauczania wczesnoszkolnego. W klasach VII i VIII przedmioty są podobne do polskich, chociaż uczy się też języka mandaryńskiego i są zajęcia dramowe. Nauczanie muzyki obejmuje naukę gry na wybranym instrumencie. W klasie IX są zajęcia obowiązkowe i z wyboru (np. filozofia, fotografia, programowanie komputerowe). W kolejnych trzech klasach poszerza się ofertę przedmiotów fakultatywnych. Pojawiają się np. specjalistyczna matematyka i biologia, prawo, psychologia, księgowość. Dla utalentowanych - w ostatniej klasie istnieje możliwość uczenia się przedmiotów z I roku studiów uniwersyteckich. Każdego dnia zajęcia rozpoczynają się o godzinie 8.30 apelem i spotkaniem z wychowawcą. Mundurki obowiązują w wersjach letniej, zimowej i sportowej. Włosy dziewcząt muszą być związane. Obowiązuje bezwzględny zakaz noszenia biżuterii i makijażu. Po lekcjach istotną część czasu wolnego uczniów zajmują sport i wolontariat. (Więcej – w: Natalia Waśniowska, Szkoła na Antypodach, „Gazeta szkolna” 2002, nr 32/33, s. 15).
W szkole istnieje sześć poziomów nauczania. Nauka trwa zazwyczaj od godziny 8 do 12, a po przerwie obiadowej - od 14 do 17.30. Później często odbywają się obowiązkowe korepetycje. Soboty nie zawsze są wolne, gdyż czasem organizuje się święta ku czci bohaterów narodowych. Licealiści uczą się także w co drugą sobotę. Jedna niedziela w miesiącu jest poświęcona na zajęcia obronne. Na wszystkich zajęciach realizowane są treści wychowania socjalistycznego, nawet na wf-ie. Każde dziecko dostaje mundurek, poliniowany zeszyt, a na miesiąc dwa ołówki. Większość dzieci nie posiada własnych kredek i drugiego zeszytu. W szkołach wiejskich w zajęciach uczestniczą jednocześnie uczniowie wszystkich poziomów. Egzaminy dla wszystkich też są jednakowe. Zdają język hiszpański, matematykę i historię kubańskiej rewolucji. Wyniki decydują o odgórnym przydziale do kolejnych szkół, na studia czy do innych miejsc pracy. Absolwent więc sam nie decyduje o dalszym kierunku kształcenia. Czyni to za niego państwowa komisja.
Australia
W wyniku historycznych zaszłości, oprócz szkolnictwa stanowego silną pozycję mają tu szkoły katolickie i protestanckie. Rok szkolny zaczyna się w styczniu. Klasa zerowa obejmuje dzieci pięcioletnie. Szkoły podstawowe są sześcioklasowe, a średnie – podzielone na dwa etapy: Junior (klasy VII-IX) i Senior (klasy X-XII). A oto przykładowy rozkład zajęć z protestanckiej koedukacyjnej Caulfield Grammar School, obejmującej wszystkie etapy. W szkole podstawowej uczy się według pakietu przedmiotów nauczania wczesnoszkolnego. W klasach VII i VIII przedmioty są podobne do polskich, chociaż uczy się też języka mandaryńskiego i są zajęcia dramowe. Nauczanie muzyki obejmuje naukę gry na wybranym instrumencie. W klasie IX są zajęcia obowiązkowe i z wyboru (np. filozofia, fotografia, programowanie komputerowe). W kolejnych trzech klasach poszerza się ofertę przedmiotów fakultatywnych. Pojawiają się np. specjalistyczna matematyka i biologia, prawo, psychologia, księgowość. Dla utalentowanych - w ostatniej klasie istnieje możliwość uczenia się przedmiotów z I roku studiów uniwersyteckich. Każdego dnia zajęcia rozpoczynają się o godzinie 8.30 apelem i spotkaniem z wychowawcą. Mundurki obowiązują w wersjach letniej, zimowej i sportowej. Włosy dziewcząt muszą być związane. Obowiązuje bezwzględny zakaz noszenia biżuterii i makijażu. Po lekcjach istotną część czasu wolnego uczniów zajmują sport i wolontariat. (Więcej – w: Natalia Waśniowska, Szkoła na Antypodach, „Gazeta szkolna” 2002, nr 32/33, s. 15).
Bangladesz
Rok szkolny także – jak w Australii - zaczyna się w styczniu, a kończy w grudniu. Istnieją trzy rodzaje szkół podstawowych: rządowe, nie finansowane przez rząd oraz wspólnoty szkolne. Funkcjonują też tzw. „satelity szkoły”, usytuowane w miejscach bardzo odległych od centrów (zazwyczaj w wiejskich domach). Nauczanie początkowe obejmuje dzieci w wieku od 6 do 10 lat. Pięcioletnia szkoła średnia dzieli się na trzy cykle: niższy średni i wyższy. Zasadniczo edukacja podstawowa jest obowiązkowa, ale w praktyce wiele dzieci w ogólne się nie uczy, gdyż pracuje zawodowo, żyje w skrajnym ubóstwie lub zbytnim oddaleniu od szkoły. Problemem szkół państwowych jest dwuzmianowość, przepełnienie klas i nieformalne opłaty (pomimo oficjalnej darmowości), obejmujące koszty prądu, wyprawki szkolnej, sprawdzianów i egzaminów. Plagą jest też szybkie wydawanie dziewcząt za mąż, a w takich przypadkach mąż może albo opłacić edukację żony, albo „skierować” ją do pracy.
Rok szkolny także – jak w Australii - zaczyna się w styczniu, a kończy w grudniu. Istnieją trzy rodzaje szkół podstawowych: rządowe, nie finansowane przez rząd oraz wspólnoty szkolne. Funkcjonują też tzw. „satelity szkoły”, usytuowane w miejscach bardzo odległych od centrów (zazwyczaj w wiejskich domach). Nauczanie początkowe obejmuje dzieci w wieku od 6 do 10 lat. Pięcioletnia szkoła średnia dzieli się na trzy cykle: niższy średni i wyższy. Zasadniczo edukacja podstawowa jest obowiązkowa, ale w praktyce wiele dzieci w ogólne się nie uczy, gdyż pracuje zawodowo, żyje w skrajnym ubóstwie lub zbytnim oddaleniu od szkoły. Problemem szkół państwowych jest dwuzmianowość, przepełnienie klas i nieformalne opłaty (pomimo oficjalnej darmowości), obejmujące koszty prądu, wyprawki szkolnej, sprawdzianów i egzaminów. Plagą jest też szybkie wydawanie dziewcząt za mąż, a w takich przypadkach mąż może albo opłacić edukację żony, albo „skierować” ją do pracy.
Ps. W bibliotece posiadamy sporo artykułów dotyczących systemów edukacyjnych państw świata. Zapraszamy do kartoteki zagadnieniowej (hasło; Oświata – [Państwo]).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz