Każdy nauczyciel jest zobowiązany do doskonalenia zawodowego. I chyba wszyscy niejednokrotnie słyszeliśmy podczas szkoleń, że najmniej pamiętamy z tego, co nam wyłożono, a najbardziej efektywne jest nauczanie przez działanie. Nie wszystkich przedmiotów w jednakowym stopniu da się uczyć przez "przeżywanie" czy "działanie", ale zawsze przyda się samodzielność - czy to w tworzeniu, czy w myśleniu.
Powróćmy do czasów, gdy te idee były nowością. Oto Samodzielność i radość twórcza w nauce i wychowaniu Williama Wetekampa, wydana w Polsce w 1925 roku.
Powróćmy do czasów, gdy te idee były nowością. Oto Samodzielność i radość twórcza w nauce i wychowaniu Williama Wetekampa, wydana w Polsce w 1925 roku.
Wiliam Wetekamp (1859-1945) - jak napisał we wprowadzeniu Józef Mirski, tłumacz - był uczniem Johna Dewey’a i jednym z głównych propagatorów jego idei w Niemczech, wyznawcą idei „nauki czynnej”. Reprezentował niemiecką odmianę amerykańskiej „szkoły pracy”.
Książka składa się z czterech części o nierównej długości. Zaraz na początku autor stwierdza, że:
Tylko garstka ludzi zdaje sobie jasno sprawę z rezultatów pracy wychowawczej, wykonywanej wśród ciężkich zaiste warunków przez zastępy dzielnych naszych nauczycieli.
I dodaje, że wyraźnie widać to u nich, w Bawarii. Właśnie dla nauczycieli i wychowawców jest jego dzieło. Oto układ:
Rozdział 1. Teoria. Jak jest w szkole.
Rozdział 2. Samodzielna praca w wieku przedszkolnym.
Tu następuje szereg podrozdziałów, np. Zabawki; Zajęcia w gospodarstwie domowem; Przejście z domu do szkoły; Pierwsze początki nauki; Kształtowanie plastyczne; Wymawianie głosek; Tabliczki z literami; Nauka czytania; Elementarz; Nauka pisania; Nauka zręczności.
Rozdział 3. Doświadczenia, Sądy rodziców o wartości nauki pracy.
Tutaj także mamy sporo krótkich podrozdziałów.
Wreszcie rozdział 4 z przykładowymi zagadnieniami: Rysowanie i kształtowanie plastyczne na wyższych stopniach; Samodzielna praca w nauce matematyki, przyrody i geografji; Nauka zręczności; Ćwiczenia uczniów w nauce fizyki, chemii i przyrody; Samodzielna praca w dziedzinie czysto umysłowej.
80 stron i wiele treści. Pozycja mająca około sto lat, a nadal warta czytania.
Wetekamp W., Samodzielność i radość twórcza w nauce i wychowaniu, przeł. Józef Mirski, Lwów, Warszawa, Książnica-Atlas, 1925. (Biblioteka Przekładów Dzieł Pedagogicznych ; t. 2). Sygnatura: ZS 2396.
Książka składa się z czterech części o nierównej długości. Zaraz na początku autor stwierdza, że:
Tylko garstka ludzi zdaje sobie jasno sprawę z rezultatów pracy wychowawczej, wykonywanej wśród ciężkich zaiste warunków przez zastępy dzielnych naszych nauczycieli.
I dodaje, że wyraźnie widać to u nich, w Bawarii. Właśnie dla nauczycieli i wychowawców jest jego dzieło. Oto układ:
Rozdział 1. Teoria. Jak jest w szkole.
Rozdział 2. Samodzielna praca w wieku przedszkolnym.
Tu następuje szereg podrozdziałów, np. Zabawki; Zajęcia w gospodarstwie domowem; Przejście z domu do szkoły; Pierwsze początki nauki; Kształtowanie plastyczne; Wymawianie głosek; Tabliczki z literami; Nauka czytania; Elementarz; Nauka pisania; Nauka zręczności.
Rozdział 3. Doświadczenia, Sądy rodziców o wartości nauki pracy.
Tutaj także mamy sporo krótkich podrozdziałów.
Wreszcie rozdział 4 z przykładowymi zagadnieniami: Rysowanie i kształtowanie plastyczne na wyższych stopniach; Samodzielna praca w nauce matematyki, przyrody i geografji; Nauka zręczności; Ćwiczenia uczniów w nauce fizyki, chemii i przyrody; Samodzielna praca w dziedzinie czysto umysłowej.
80 stron i wiele treści. Pozycja mająca około sto lat, a nadal warta czytania.
Wetekamp W., Samodzielność i radość twórcza w nauce i wychowaniu, przeł. Józef Mirski, Lwów, Warszawa, Książnica-Atlas, 1925. (Biblioteka Przekładów Dzieł Pedagogicznych ; t. 2). Sygnatura: ZS 2396.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz