Piękne opisy dzikiej przyrody. Szum prastarych drzew, słyszalny nawet pomiędzy literami tekstu. Trochę prawdziwych wzruszeń. To główne powody, dla których warto wspomnieć utwory liczące już naprawdę sporo lat. Atala i René FRANÇOISA-RENÉ DE CHATEAUBRIANDA (1768-1848) wywarły niegdyś ogromny wpływ na europejską literaturę. Dzisiaj są traktowane jako szacowne, nawet wybitne przykłady z jej historii.
Atala. XVIII stulecie. Luizjana. Nieposkromiona Missisipi. Indianie. Dawna Ameryka. Tutaj René – młody Francuz - szuka wolności i zapomnienia po przebytych nieszczęściach. Podczas polowania w puszczy spotyka tubylca, Szaktasa. Starzec zaczyna opowieść… O walce pobratymców z obcym plemieniem… O uwolnieniu przez śliczną Atalę… O wspólnej ucieczce… O miłości tych dwojga i pogoni, która za nimi wyruszyła… O pustelniku Aubry… O nieopatrznym ślubowaniu matki, które (jak myślano) wiązało dziewczynę i nie pozwalało jej zaznać pełni szczęścia… O latach mijających bez celu i nadziei… O rozdzierającej tęsknocie za ukochaną…
René. Bohater poprzedniej opowieści osiada wśród Naczezów, ale woli samotność. Po latach decyduje się wyjawić swoją przeszłość. I płynie smutna historia… Utraciwszy rodziców i ukochaną siostrę (wstąpiła do klasztoru i niebawem zmarła, opiekując się chorymi w trakcie epidemii), wyjechał do Nowego Świata. Będąc tysiące kilometrów od dawnej ojczyzny, nawet w puszczy nie znalazł wewnętrznego spokoju. Szaktas mu współczuje, ale dopiero ksiądz Suel otwiera mężczyźnie oczy na prawdziwą przyczynę jego cierpień. Indywidualizm, egoizm, rozpamiętywanie własnych nieszczęść – oto największe choroby. Zubożają duszę. Niszczą życie wewnętrzne. Zatruwają każdą chwilę. Trzeba z nimi zerwać. René słucha. I dale się przekonać. W ten sposób rozpoczyna nową drogę. Ku ludziom, ale także ku męczeństwu…
Francois Rene Chateaubriand, Atala; Rene, przeł. Tadeusz Żeleński (Boy), il. Katarzyna Lubicz-Zaleska, Warszawa 1982. ISBN 8306007093 (sygn. 97241).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz