Niektórzy zapewne kojarzą jego Kapitana Fracasse - przygodową powieść w stylu płaszcza i szpady. Tym razem przypominamy "innego" TEOFILA GAUTIERA (1811-1872), czyli autora krótkich utworów fantastycznych, pochodzących z tomu Stopa mumii i inne opowiadania fantastyczne.
Tytułowy tekst to niesamowita historia spotkania narratora z księżniczką Hermontis, żyjącą kilka tysięcy lat temu. Bohater kupił u antykwariusza kobiecą stopę, a jej piękna właścicielka przyszła w nocy do jego snu i odzyskała swoją własność. Mężczyzna po przebudzeniu znalazł figurkę zawieszoną na szyi córki faraona, którą - jak się wydaje - panienka podarowała mu w zamian za stopę.
Motyw oniryczny powraca w Omfali. Oto chłopiec zachwycił się wyhaftowanym na rokokowej tapiserii wizerunkiem ślicznej kobiety. Więcej, pokochał go. I ta ślicznotka zeszła wreszcie - także nocą - do swego wielbiciela, spełniając najskrytsze z jego marzeń.
Najczęściej jednak mamy tu miłość destrukcyjną. Na przykład w Iettaturze. Paul d'Aspremont jest przekonany o niszczycielskiej sile swego wzroku i każda okoliczność zdaje się potwierdzać jego opinię. A on usilnie chce całkowitej destrukcji. Wszelkie wydarzenia interpretuje w fatalistyczny sposób i wreszcie popada w depresję.
Pozostałe opowiadania również wprowadzają elementy niezwykłości. Zastanawiają. Intrygują. Niepokoją. Zjawiska z pogranicza jawy, wizji i halucynacji służą odkrywaniu tajników nie zawsze spójnej psychiki prezentowanych osób. Z romantyzmem łączy te teksty również zamiłowanie autora do ukazywania artystów. Opowiadania Gautiera to nie tylko rozrywka. Także garść uwag na temat ludzkich - nie zawsze uporządkowanych - pragnień. O groźnych skutkach niektórych wyobrażeń. O głębi, w którą nie należy zaglądać.
Tytułowy tekst to niesamowita historia spotkania narratora z księżniczką Hermontis, żyjącą kilka tysięcy lat temu. Bohater kupił u antykwariusza kobiecą stopę, a jej piękna właścicielka przyszła w nocy do jego snu i odzyskała swoją własność. Mężczyzna po przebudzeniu znalazł figurkę zawieszoną na szyi córki faraona, którą - jak się wydaje - panienka podarowała mu w zamian za stopę.
Motyw oniryczny powraca w Omfali. Oto chłopiec zachwycił się wyhaftowanym na rokokowej tapiserii wizerunkiem ślicznej kobiety. Więcej, pokochał go. I ta ślicznotka zeszła wreszcie - także nocą - do swego wielbiciela, spełniając najskrytsze z jego marzeń.
Najczęściej jednak mamy tu miłość destrukcyjną. Na przykład w Iettaturze. Paul d'Aspremont jest przekonany o niszczycielskiej sile swego wzroku i każda okoliczność zdaje się potwierdzać jego opinię. A on usilnie chce całkowitej destrukcji. Wszelkie wydarzenia interpretuje w fatalistyczny sposób i wreszcie popada w depresję.
Pozostałe opowiadania również wprowadzają elementy niezwykłości. Zastanawiają. Intrygują. Niepokoją. Zjawiska z pogranicza jawy, wizji i halucynacji służą odkrywaniu tajników nie zawsze spójnej psychiki prezentowanych osób. Z romantyzmem łączy te teksty również zamiłowanie autora do ukazywania artystów. Opowiadania Gautiera to nie tylko rozrywka. Także garść uwag na temat ludzkich - nie zawsze uporządkowanych - pragnień. O groźnych skutkach niektórych wyobrażeń. O głębi, w którą nie należy zaglądać.
 |
| T. Gautier, źródło |
Gautier Teofil, Stopa mumii i inne opowiadania fantastyczne, przeł. Eligia Bąkowska, Krystyna Dolatowska, Jan Parandowski, Warszawa 1980. ISBN 83-06-00353-5 (sygnatura: 91315).
Zawiera: Onufriusz, czyli fantastyczne udręki pewnego wielbiciela Hoffmanna; Omfala; Stopa mumii; Dwóch aktorów do jednej roli; Klub haszyszystów; Iettatura; Powtórne wcielenie.
Zawiera: Onufriusz, czyli fantastyczne udręki pewnego wielbiciela Hoffmanna; Omfala; Stopa mumii; Dwóch aktorów do jednej roli; Klub haszyszystów; Iettatura; Powtórne wcielenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz