Stanisław Iwaniszewski, Kalendarze Majów. Fakty i mity, rozm. przepr. Iwona Żelazowska, „Mówią Wieki” 2021, nr 1, s. 54-58
Kilka lat temu dużo się mówiło na temat kalendarzy Majów, najczęściej w kontekście katastroficznych przepowiedni dotyczących końca świata, który miał nastąpić 21 grudnia 2012 roku. Twierdzono, że są one źródłem tajemnej wiedzy, a Majom przypisywano ponadprzeciętną znajomość astronomii i wynikającą z niej zdolność przepowiadania przyszłości.
Przepowiednie o 2012 roku jako końcu świata wcale nie były związane z kalendarzami Majów. Stworzył je w XX wieku ruch New Age. To jednak nie znaczy, że kalendarze Majów nie zawierają tajemnic. Jakie?
Witold Olbryś, Najgrubszy człowiek w Europie, „Mówią Wieki” 2021, nr 3, s. 66-67
Wielbark to niewielkie miasteczko na Mazurach. (…) Na przełomie XIX i XX wieku najbardziej znanym mieszkańcem Wielbarku, a zapewne i całego powiatu szczycieńskiego, był hotelarz Hans Fromm, syn właściciela gospody Carla Otto Fromma i pochodzącej z Nidzicy Henrietty z domu Laskawy.
Dlaczego ten szczupły i zwinny we wczesnej młodości mężczyzna zaczął gwałtownie tyć do tego stopnia, by pod koniec XIX stulecia uzyskać status najgrubszego człowieka Europy? Artykuł zawiera jego interesującą biografię oraz niemało anegdot. Za przyczyną Fromma Wielbark przeszedł do historii. Ale był jeszcze inny powód...
Michał Spurgiasz, Kim byli bardowie?, „Śląsk” 2021, nr 2, s. 46-47
Bardowie w społeczeństwie celtyckim pełnili wielorakie funkcje. Zarówno byli historykami – znawcami przeszłości, którzy swoją pieśnią wspominali czyny dawnych władców czy herosów kulturowych, jak i stanowili głos ludu, oddając swoimi pieśniami satyrycznymi nastroje społeczne. O bardach i ich funkcji społecznej zachowała się garść zapisków pozostawionych przez Greków i Rzymian.
Dziś terminem „bard” określa się wybitnego artystę, wykonującego autorsko opracowane dzieła. Historia terminu sięga jednak czasów starożytnych i interesująco przedstawia ją kulturoznawca, historyk i religioznawca.
Marta Wacławczyk, Zofia Wacławczyk, Van Gogh i inni, czyli fizyka spotyka sztukę, „Fizyka w Szkole z Astronomią” 2021, nr 1, s. 26-27
Zarówno w fizyce jak i w sztuce istotną rolę odgrywają symetrie.
Co mają wspólnego fizyka i sztuka? Na przykład to, że w obu dziedzinach istotna jest obserwacja i odwzorowanie otaczającego nas środowiska. W fizyce przybierają formę równania, a w sztuce – rysunku. W tekście znajdziemy omówienie zjawiska symetrii w Człowieku Witruwiańskim Leonarda Da Vinci, Gwiaździstej nocy Vincenta Van Gogha i malarstwie Davida Alfara Siqueirosa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz