Obraz starożytnego świata, pełnego sprzeczności, oszałamiającego i tajemniczego, jak sny w świątyni Baala-Marduka. W ten sposób autor krótkiej notki na okładce przedstawia Noc zapada nad Babilonem, historyczną powieść KLAUSA HERRMANNA (1903-1972).
Schyłkowy okres panowania Aleksandra Wielkiego. Medios z Larissy, Grek, przybywa do miasta, by skontrolować funkcjonowanie warsztatów założonych przez jego zarządcę. Jest bowiem właścicielem zakładów płatnerskich, które produkują broń dla walecznego władcy. Brat Mediosa, Kleomenes, służył w wojsku Aleksandra. Podobno zginął, ale mężczyzna chciałby poznać szczegóły tej śmierci. Wstępuje do świątyni Baala-Marduka. Tu, odurzony nieznanymi specyfikami, zapada w sen...
Odpływamy w przeszłość. Ojciec Mediosa, przyjaciel rodziny Aleksandra, poznaje młodzieńców ze sobą. Chłopcy niebawem zaprzyjaźniają się. Lecz Aleksander - stale podburzany przez matkę, Olimpię - już marzy o podbojach. Zaczyna dostrzegać, że świat... to bardzo mało... Niebawem zostaje zamordowany król, Filip. Chłopak sięga po tron. Może urzeczywistnić to, do czego popycha go serce i zachłanna matka. I wyrusza, by zdobywać. Tak upłyną mu lata.
Wracamy do teraźniejszości. Przebudzenie Mediosa nie jest radosne. Dowiaduje się, że Kleomenes zginął (jako buntownik) na rozkaz Aleksandra. Kapłan Kojes podsyca w nim ducha zemsty. Istotnie, zatrute ziarenko kiełkuje w Medosie, a ten je starannie pielęgnuje. Nie pozwala uschnąć. I oto dochodzi do spotkania dawnych przyjaciół. Aleksander - choć świadom tego, że w otoczeniu ma wielu wrogów, którzy nie chcą dalszych podbojów - wydaje w Babilonie wielką ucztę, na którą zaprasza także Mediosa. A ten podaje władcy zatrute wino...
Imperium zaczyna trzeszczeć, by niebawem upaść. Jest już coraz mniej miejsca na misterne intrygi dworskie, które do tej pory oplatały monarchę. Teraz rozpoczyna się otwarta walka o władzę, zakończona podziałem królestwa. Jej ofiarą pada także ostrożny Medios, zepchnięty do wody - jak kiedyś jego brat - przez ręce nieznajomego...
Ta powieść opalizuje plastycznymi obrazami z odległej przeszłości. Pachnie orientalnymi przyprawami, mieni się blaskiem migotliwych gwiazd podczas upalnych wschodnich nocy, ale także chwilami przeraża ludzkim okrucieństwem. Wreszcie nad wszystkim zapada mroczna kurtyna oddzielająca zamknięty rozdział dziejów od nowych czasów, które nadejdą i także nie będą promienne.
Schyłkowy okres panowania Aleksandra Wielkiego. Medios z Larissy, Grek, przybywa do miasta, by skontrolować funkcjonowanie warsztatów założonych przez jego zarządcę. Jest bowiem właścicielem zakładów płatnerskich, które produkują broń dla walecznego władcy. Brat Mediosa, Kleomenes, służył w wojsku Aleksandra. Podobno zginął, ale mężczyzna chciałby poznać szczegóły tej śmierci. Wstępuje do świątyni Baala-Marduka. Tu, odurzony nieznanymi specyfikami, zapada w sen...
Odpływamy w przeszłość. Ojciec Mediosa, przyjaciel rodziny Aleksandra, poznaje młodzieńców ze sobą. Chłopcy niebawem zaprzyjaźniają się. Lecz Aleksander - stale podburzany przez matkę, Olimpię - już marzy o podbojach. Zaczyna dostrzegać, że świat... to bardzo mało... Niebawem zostaje zamordowany król, Filip. Chłopak sięga po tron. Może urzeczywistnić to, do czego popycha go serce i zachłanna matka. I wyrusza, by zdobywać. Tak upłyną mu lata.
Wracamy do teraźniejszości. Przebudzenie Mediosa nie jest radosne. Dowiaduje się, że Kleomenes zginął (jako buntownik) na rozkaz Aleksandra. Kapłan Kojes podsyca w nim ducha zemsty. Istotnie, zatrute ziarenko kiełkuje w Medosie, a ten je starannie pielęgnuje. Nie pozwala uschnąć. I oto dochodzi do spotkania dawnych przyjaciół. Aleksander - choć świadom tego, że w otoczeniu ma wielu wrogów, którzy nie chcą dalszych podbojów - wydaje w Babilonie wielką ucztę, na którą zaprasza także Mediosa. A ten podaje władcy zatrute wino...
Imperium zaczyna trzeszczeć, by niebawem upaść. Jest już coraz mniej miejsca na misterne intrygi dworskie, które do tej pory oplatały monarchę. Teraz rozpoczyna się otwarta walka o władzę, zakończona podziałem królestwa. Jej ofiarą pada także ostrożny Medios, zepchnięty do wody - jak kiedyś jego brat - przez ręce nieznajomego...
Ta powieść opalizuje plastycznymi obrazami z odległej przeszłości. Pachnie orientalnymi przyprawami, mieni się blaskiem migotliwych gwiazd podczas upalnych wschodnich nocy, ale także chwilami przeraża ludzkim okrucieństwem. Wreszcie nad wszystkim zapada mroczna kurtyna oddzielająca zamknięty rozdział dziejów od nowych czasów, które nadejdą i także nie będą promienne.
Herrmann Klaus, Noc zapada nad Babilonem, przeł. [z niem.] Ireneusz Maślarz, Kraków, Wrocław 1983. ISBN 83-08-00757-0 (sygnatura: 101445)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz