Obszerna książka, licząca 230 stron. Do dziś zachwyca bogactwem materiału ilustracyjnego i rzetelnością opracowania. Tylko szkoda, że obrazki są czarno-białe. Ale cóż, powstała ponad 90 lat temu.
Karol Homolacs (1874-1965) był krakowskim malarzem, teoretykiem sztuki i pedagogiem. Uprawiał nie tylko malarstwo olejne, ale także sztukę użytkową, m.in. projektował meble i przedmioty z metalu. Pisał książki popularyzujące rzemiosło artystyczne.
Karol Homolacs (1874-1965) był krakowskim malarzem, teoretykiem sztuki i pedagogiem. Uprawiał nie tylko malarstwo olejne, ale także sztukę użytkową, m.in. projektował meble i przedmioty z metalu. Pisał książki popularyzujące rzemiosło artystyczne.
Podręcznik do ćwiczeń zdobniczych pochodzi z 1924 roku. Składa się z kilkunastu rozdziałów, w niektórych przypadkach – z licznymi podrozdziałami. Oto niektóre:
• Uwagi pedagogiczne w odniesieniu do ćwiczeń zdobniczych. Najważniejsze wskazówki ogólne dotyczące budowy ornamentu. Tu wyłożono ogólne zasady ornamentyki oraz: elementy i motywy zdobnicze, motywy pasowe i ośrodkowe, załamywanie szlaków, ornamenty szachownicowe, pasowe i wstęgowe, czynniki kontrastowe, uzgodnienie ornamentu z płaszczyzną i jego związek z bryłą, utwory linijne (linie łamane i płynne), rytm zbieżny, układy gałęziste, motywy roślinne w ornamencie, symbole.
• Ogólne uwagi dotyczące harmonji barw. Tu znowu – między innymi - rytmiczne układy kolorystyczne, harmonie kolorystyczne proste i złożone.
• Układanie ornamentu z płyt kwadratowych dwutonowych; Układanie ornamentu z płyt trójkątnych dwubarwnych.
• Wytłaczanie skóry „na ślepo" przy pomocy stempla.
Kolejne rozdziały i podrozdziały przedstawiają: kraty ozdobne, formy zdobnicze piórowe i „pendzlowe”, formy rytmiczne (tkaniny kilimowe, formy zębate i schodowe, skosy), pisanki, wycinanki papierowe, haft, mereżkę, malarstwo na szkle oraz analizę swobodnych technik zdobniczych, np. złudzenia optyczne, rysunki i malarstwo dekoracyjne, „kopjowanie zabytków”.
Pozycja zapewne bardzo przydatna dawniej, nie zdezaktualizowana także dziś. Wystarczy dodać barwy… i tworzyć zdobnicze arcydzieła!
• Uwagi pedagogiczne w odniesieniu do ćwiczeń zdobniczych. Najważniejsze wskazówki ogólne dotyczące budowy ornamentu. Tu wyłożono ogólne zasady ornamentyki oraz: elementy i motywy zdobnicze, motywy pasowe i ośrodkowe, załamywanie szlaków, ornamenty szachownicowe, pasowe i wstęgowe, czynniki kontrastowe, uzgodnienie ornamentu z płaszczyzną i jego związek z bryłą, utwory linijne (linie łamane i płynne), rytm zbieżny, układy gałęziste, motywy roślinne w ornamencie, symbole.
• Ogólne uwagi dotyczące harmonji barw. Tu znowu – między innymi - rytmiczne układy kolorystyczne, harmonie kolorystyczne proste i złożone.
• Układanie ornamentu z płyt kwadratowych dwutonowych; Układanie ornamentu z płyt trójkątnych dwubarwnych.
• Wytłaczanie skóry „na ślepo" przy pomocy stempla.
Kolejne rozdziały i podrozdziały przedstawiają: kraty ozdobne, formy zdobnicze piórowe i „pendzlowe”, formy rytmiczne (tkaniny kilimowe, formy zębate i schodowe, skosy), pisanki, wycinanki papierowe, haft, mereżkę, malarstwo na szkle oraz analizę swobodnych technik zdobniczych, np. złudzenia optyczne, rysunki i malarstwo dekoracyjne, „kopjowanie zabytków”.
Pozycja zapewne bardzo przydatna dawniej, nie zdezaktualizowana także dziś. Wystarczy dodać barwy… i tworzyć zdobnicze arcydzieła!
Homolacs Karol, Podręcznik do ćwiczeń zdobniczych, wyd. 2 uzupełnione i wzbogacone ilustracjami, Kraków, Nakładem Miejskiego Muzeum Przemysłowego im. dra Adrjana Baranieckiego, 1930. (Sygnatura: ZS 2492).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz